Ímyndaðu þér!

Friðarsúlan sem Yoko Ono ásamt öðrum gekkst fyrir að reist yrði í Viðey til minningar um friðarbaráttu-skáldið og -aðgerðasinnann John Lennon, sem var í hljómsveit allra tíma, The Beatles, er stórkostlegt uppátæki.
Nú þegar dimma tekur að hausti er það tilhlökkunarefni að kveikt er á henni. Þá má sjá bjarma af henni þar sem bláhvítir ljósgeislarnir teygja sig upp til himins eins og í hljóðri beinskeyttri bæn. Ekki skiptir máli hvar maður er staddur á höfuðborgarsvæðinu, hún sést alls staðar að. Það er snilldin við gerð hennar, samanborið við hefðbundnar steinstyttur á stalli sem enginn sér nema fara á staðinn. Enginn kemst hins vegar hjá því að taka eftir friðarsúlunni.

Allir borgarbúar og aðrir í margra kílómetra radíus sjá hana oft á dag og kveldi þegar kveikt er á henni. Hvað skyldi þeim þá detta í hug? Eitthvað um Lennon? Einhver hending úr lögum hans? “Imagine”? Eitthvað um friðarboðskap hans?
“Já, þarna er friðarsúlan hans Lennons!”
Í hvert sinn, mörg hundruð þúsund sinnum alls á dag eða oftar, kviknar þá væntanlega jákvæð hugsun um frið eða gleðjandi laglínu sem hefur þann magnaða kraft að koma manni í betra skap og til að bæta heiminn. Gleyma stund og stað, skammdeginu, nokkur augnablik. Ímyndaðu þér!

Á undraverðan hátt skapar ljóssúlan borginni okkar einhvern veginn fyllingu og rými, festu og festingu sem maður greindi ekki fyrr. Tengingu við himinn og heim, sem tengir okkur um leið og fyllir friðsæld. Með öflugum sprota sínum rýfur hún einangrunina hér norður í Atlantshafi og kveikir bjartar og hlýjar tilfinningar með von um friðsamlegri og betri heim, fjær og nær, og bendir á að við erum ekki ein. Ímyndaðu þér! – Takk fyrir friðarsúluna!

Ég bið konur og ég bið menn
og allar þjóðir skilja,
að klikkuð stríð má kæfa enn
með kærleika og vilja.

Hin nærtæka, en að því er virðist erfiða, aðferð við það gæti verið eftirfarandi:

Gefið grið
og græðið kalið hjarta.
Við viljum frið
og von um framtíð bjarta.

         (Höf: Kristinn Snævar Jónsson.
         Úr textanum "Við viljum frið" á plötunni "Lífsins gangur", á gogoyoko.com)
 

Pistill þessi birtist í Morgunblaðinu 12. október 2008, s. 36, en hér með nokkrum einkunnarorðum til viðbótar um hugvekjandann John Lennon.

Leyfi frá almættinu

Feilspor?

Skyldi þetta hafa verið feilspor? Hvers vegna þá?

Risa-risaeðlufótspor í Frakklandi

Engin rök og lítil upplýsing

Í fréttaviðtali BBC heyrði ég engin rök hjá blessuðum forsætisráðherranum fyrir því hvers vegna það "sé mjög mikilvægt fyrir íslensku þjóðina að fá sem fyrst aðild að Evrópusambandinu", bara snjáðu órökstuddu klisjuna, sem aðeins hluti "íslensku þjóðarinnar" og ríkisstjórnarninnar þylur þegar biðlað er til Evrópuþjóðanna.
Það er ekki réttmætt að gefa í skyn að "íslenska þjóðin" telji það mikilvægast nú að fá aðild að Evrópusambandinu. Engin þjóðaratkvæðagreiðsla hefur farið fram um það ennþá. Þetta er bara mat forsætisráðherrans í viðtalinu.
Forsætisráðherrann minntist ekki á afleita skuldastöðu þjóðarbúsins né það meginverkefni að klást við hana og hvernig, eða hvaða þátt erlendir aðilar gætu spilað í því viðreisnarverkefni í stað þess að standa þar í vegi.

Þarna fór gott tækifæri forgörðum til að gera grein fyrir vandamálum í íslensku efnahagslífi og fyrirliggjandi verkefnum stjórnvalda, sem hefði mátt nýta til að auka skilning útlendinga á illyrmislegri skuldastöðu landsins, en jafnframt þeim styrku stoðum sem landið hefur þó og byggir á og ánægjulegum viðsnúningi í viðskiptajöfnuði landsins gagnvart útlöndum.
Að vísu kemur fjármálaráðherrann sem betur fer örlítið inn á það atriði og hlutverk krónunnar í þeim viðsnúningi.

Hér hefði mátt bera fleira á borð en gert var til að efla traust og tiltrú útlendinga á íslensku efnahagslífi jafnframt því að greina vandann og auka jákvæðni í garð Íslendinga.

Ísland í brennidepli á BBC

Af Sigurðum Fáfnisbönum

Evrópusamtökin hafa á bloggsíðu sinni gert lítið úr ferli Sigfried nokkurs Hugemann, sem skrifaður er fyrir grein í Morgunblaðinu, mánudaginn 5. okt. s.l., "Ísland og ESB - áhætta og ávinningur"; Fannst þeim lítið finnast um hann á Google er leitað var þar og virtust menn þar á bæ telja það til merkis um lítinn slagkraft í skrifum hans. Það er svo, og við getum allt eins í gamni kallað hann Sigurð Fáfnisbana eftir fornafni hans í samræmi við hina þekktu goðsögn.

Það sem skiptir þó mestu máli í sambandi við greinina er hins vegar sá hugvekjandi rökstuðningur og ábendingar sem þar koma fram.

Í greininni leggur Sigfried þessi til atlögu gegn "dreka" nútímans, sem enn er á söguslóðum goðsögunnar, þ.e. í Evrópu.
Dregur hann upp mynd af hliðstæðu aðildarumsóknar að ESB við tildrög að undirritun Gamla sáttmála 1262 er Íslendingar gengu Noregskonungi á vald og afsöluðu sér þar með sjálfstæði sínu. Hvetur hann Íslendinga til að gera sér grein fyrir hörmulegum afleiðingum aðildar að sambandinu, sem felast m.a. í glötuðum auðlindum og þar með möguleikum á að vinna þjóðina út úr núverandi skuldafjötrum, sem er þvert á væntingar aðildarsinna. Íslendingum hafi þó tekist á ca. 700 árum að endurheimta sjálfstæði sitt á ný með stofnun lýðveldisins 1944, en því yrði aldrei að heilsa í reynd eftir að inn í ESB væri komið. Klykkir hann út með hvatningu sinni til íslensku þjóðarinnar: "Ísland frjálst og erlenda yfirboðara burt!"

Ég hvet fólk til að lesa greinina, hvar svo sem skoðanir þess og hugur liggja núna, í fleti drekans eða utan. Hún ætti að vekja alla lesendur til umhugsunar.

Skammaður af ESB-sinnum

Nú þarf nýtt stef - það hljómar svona:

Ég legg til að nýtt jákvætt, glaðvært og uppbyggilegt tón-fréttastef verði tekið upp í Sjónvarpinu hið snarasta og að þar með yrði sagt skilið við hið niðurdrepandi fréttastef sem hamrað hefur á landsmönnum í gríð og erg undanfarið ár og sífellt vakið óþægilegar tilfinningar.

Meira um lýsingar og rökstuðning og tilhögun og tillögur í sérstökum pistli mínum þar um.

Biður þjóðina afsökunar

Nýtt jákvætt tón-fréttastef í Sjónvarpinu

Ég vonaði að kynnt yrði nýtt fréttastef í Sjónvarpinu á ársafmæli hrunsins. Sú von brást - í bili. Þess vegna vek ég athygli á eftirfarandi atriðum og legg fram tillögu til úrbóta, fólkinu í landinu til heilla.

Ástæðan er sú að mér finnst þetta drungalega, ömurlega og niðurdrepandi dómsdagsstef vera samnefnari og boðberi hrollvekjandi tíðinda í hvert einasta sinn sem það heyrist á undan fréttatímum í Sjónvarpinu. Sérstaklega endastefið með dimmmmmmmu hamarshöggunum-mmmm á lágu bassanótunum á píanóinu.
Þetta varð einhvern veginn samofið kvíðvænlegum fréttum oft á dag við hrunið síðasta haust. Í hvert sinn sem það heyrist í aðdraganda fréttatíma taka magavöðvarnir kipp, skrokkurinn stífnar, köldum svita slær út um allan líkamann og stjarfir eða titrandi og á nálum setjast sjónvarpsáhorfendur sem negldir fyrir framan tæki sín eins og fórnarlömb sem bíða dómsins. Þetta er ekki uppbyggilegt fyrir fólk og mál og þörf að linni.

Núna erum við búin að hafa þennan ömurlega og ógnvekjandi drungatón hamrandi í eyrunum í heilt ár sem sífelldan boðbera óheillavænlegra og neikvæðra frétta. Nú er nóg komið. Nú eru tímamót.
Nú þarf að breyta til og skipta yfir í jákvæðari, uppbyggilegri og glaðlegri tón sem vekur bjartsýni og eykur kraft og dug.
Nú þurfum við boðbera góðra frétta klingjandi í eyrunum daglega, oft á dag, sem boðar og undirstrikar nýja,  batnandi og betri tíma. Tíð uppbyggingar.

Undir öllum kringumstæðum er þjóðþrifamál að breyta um tónstef hið snarasta og segja þar með skilið við þetta stikkorðs-ígildi hrunsins.

Væri til of mikils mælst, kæra rúv, að hugleiða málið og fá snjalla tónstefjahöfunda til að framleiða skemmtileg stef í jákvæðum og glaðværum anda í ljósi ofangreindra atriða og taka það í notkun eins fljótt og mögulegt er? Stefin mega gjarnan vera fleiri en eitt, til að hafa til skiptis eftir tilefni.

Hvernig væri til dæmis að efna til samkeppni um svona fréttastef og láta þjóðina síðan kjósa sín stef með því að velja á milli frambærilegra tillagna?

PS. Ég tek það fram, að fyrst þegar umrætt tónstef var tekið upp í Sjónvarpinu fannst mér stefið mjög flott og töff og viðeigandi inngangsstef fyrir fréttatíma, enda er það frábært út af fyrir sig sem slíkt og höfundi sínum til sóma; það er ekki málið. Ég er einungis að benda á að nú finnst mér þetta magnaða stef orðið svo samgróið öllum hinum neikvæðu tilfinningum í tengslum við hrunið, hliðstætt því er góð kvikmyndatónlist nær að magna upp hughrif undir dramatískum og óhugnanlegum atburðum í viðkomandi kvikmyndaratriðum.

Fjölgum mjólkurkúm og eflum, en skerum geldneyti og afætur

Flatur niðurskurður yfir línuna er e.t.v. útreikningslega séð einfaldast og fljótlegast, en afleiðingarnar eru þeim mun þyngri og langvinnari. Æskilegra er að forgangsraða í útgjöldum og tekjustofnum ríkisins eftir mikilvægi þeirra fyrir efnahagslífið og siðferðislegum gildum.

Nú! Hvernig finnum við út mikilvægi ríkisútgjalda til slíkrar forgangsröðunar?

Hvað er mikilvægara en lífið sjálft? Allt sem lýtur beint að viðgangi lífsins hlýtur að teljast mikilvægast.

Hér eru nokkur dæmi um svið þar sem ekki gengur að skera (mikið) niður né íþyngja (mikið), því þá erum við farin að skera niður líf, beint eða óbeint:

1) Framleiðsla og öflun matvara eru augljóslega lífsnauðsynleg þannig að ekki dugir að skera mikið niður né leiða til mikils samdráttar á þeim vettvangi.
Þvert á móti þarf að efla frumframleiðslugreinar til að spara gjaldeyri og öflunar á meiri gjaldeyri með útflutningi.

2) Ekki gengur að reka fólk út á gaddinn; allir verða að hafa húsnæði. 

3) Allt sem lýtur að öðrum viðgangi og viðhaldi lífsins kemur líklega þar næst á eftir að mikilvægi, a.m.k. siðferðislegu, þ.e. björgun mannslífa og hjúkrun sjúkra og ósjlálfbjarga fólks, þ.e. heilbrigðiskerfið.

.) ..o.s.frv.

- - -

x) Já, síðan komum við að því hvað það er sem fólk getur verið án og lifað samt.
Það er m.a.: ........ ........ ..... .... ... .... . ; það er langur listi!

o.s.frv.

Hlú þarf að mjólkurkúm efnahagskerfisins og efla þær svo þær mjólki meira heldur en að skera niður flatt eins og geldneytin. Það væri skynsamleg forgangsröðun.

Eflum mjólkurkýr efnahagslífsins en skerum geldneytin og afæturnar niður.
Ekki skera allt jafnt niður.

Talandi um atvinnuleysisbætur:
Hversu lengi yrðu t.d. ríkisstarfsmenn, sem sagt yrði upp, á atvinnuleysisbótum? Er ekki skárra að finna leið til að halda þeim í sínu venjulega starfi heldur en að láta þá bíða með hendur í skauti á atvinnuleysisbótum heima? - A.m.k. þeim sem starfa á ofangreindum lífsnauðsynlegu sviðum, skyldi maður ætla.

Hvað með Þau fleiri hundruð starfsfólks sem talað er um að segja upp á Landspítalanum? Vann þetta fólk óþarfa vinnu fram að þessu? Varla!
Hvort er skynsamlegra að segja þeim upp og þar með sjúklingunum sem þetta fólk hefur verið að sinna, eða að sleppa því að ráða þýðendur til að þýða 50.000 blaðsíður eða meira af lagatexta Evrópusambandsins og greiða laun annars starfsfólks sem þarf til að vinna við aðildarumsókn Íslands að sambandinu og öðru því um líku? Og það til að leggja drög að nýjum Gamla sáttmála a la 1262 og grafa undan sjálfstæði landsins!? (Hvernig eigum við þegnarnir þess utan að lifa með slíkt lagabákn yfir okkur?! Ja, það er nú önnur saga).

Eða til að taka dæmi innan heilbrigðisgeirans:
Hvort er skynsamlegra að segja upp t.d. 400 manns á Landspítalanum sem vinnur við lækningar og hjúkrun á veiku fólki og öðrum sem þurfa á umönnun að halda, eða gjörbylta og skera niður í stofnunarbákni sem vinnur við dauð skjöl og skráningar? Starfsemi sem er þannig háttað að jafnvel er hægt að leysa af hendi verkefni hennar með hagkvæmari hætti annars staðar frá, t.d. með samstarfi við systurstofnanir á Norðurlöndum? Svarið virðist augljóst. Það sem meira er: Slíkar stofnanir eru til! Ennþá.

Stefnir annars í að þurfi að auglýsa eftir sjálfboðaliðum til að sinna störfum í heilbrigðiskerfinu, upp á súpu og brauð til að þrauka daginn? E.t.v. á fleiri sviðum?

Flatur niðurskurður hættulegur

Enginn veit

...hvað átt hefur fyrr en misst hefur. Höldum því friðinn!

Öfund né við illskuþrætu
okkar gjörðir miðum.
Stríð þá aldrei staðið gætu
stór né smá í sniðum.
. . .
Ég bið konur og ég bið menn
og allar þjóðir skilja:
Klikkuð stríð má kæfa enn
með kærleika og vilja.
          (Kristinn Snævar Jónsson; úr textum á plötunni "Lífsins gangur" (C) )

Lifi fagnaðarerindi John Lennon við áheyrendur sína um kærleika og frið: "All you need is love"; .."living life in peace".

Yoko Ono blæs til tónleika

Afsögn Ögmundar er gagnslaus nema hann fari alla leið

Er bara einn stjórnarþingmaður (tveir, að Guðríði Lilju meðtalinni) sem stendur í því að benda á óréttlætið, sem stórþjóðirnar með fulltingi Aljóðagjaldeyrissjóðsins og ESB sýna Íslendingum, við erlenda fjölmiðla.
Er bara einn sem þorir og nennir að tala máli íslensku þjóðarinnar út á við á vettvangi þar sem eftir er tekið til að verja hagsmuni almennings og segja kúgurunum til syndanna?

Reyndar má spyrja hvar Ögmundur stendur eiginlega núna í pólitíkinni eftir að hann sagði af sér í ráðherraembætti. Þarf hann ekki að taka afstöðu gegn ríkisstjórninni alfarið ef gagnrýni hans á klúðursmeðferð hennar á Icesave-málinu á að fá virkilegan slagkraft?

Það breytir litlu í reynd fyrir ríkisstjórnina og þjóðina ef afleiðingin af afsögn Ögmundar sem ráðherra er aðeins mannabreyting í því embætti. Hann verður að hætta stuðningi sínum við þessa ríkisstjórn til að öðlast trúverðugleika og vægi!
Annars er hetjuleg afsögn hans til að mótmæla Icesave-málsmeðferðinni gagnslaus! Því miður!

Það virðast vera margir sem myndu fylkja sér um Ögmund og réttlætismiðaða stefnu hans og viðhorf ef hann tæki það skref. Stór hópur fólks með slík viðhorf og skarpa afstöðu gegn klúðursmeðferðinni á Icesave-málinu og útrásinni til ESB bíða eftir að fá reyndan og trúverðugan leiðtoga. Hinn hræsnislausi og réttsýni hluti almennings hlyti að taka fagnandi áskorun og kalli slíks leiðtoga er byði sig fram til að vera í fararbroddi í baráttu til frelsis undan óréttmætu oki af hvers kyns tagi og til nýrrar sóknar á forsendum auðlinda lands og þjóðar. Hann er líklega tilbúinn að "rísa á fætur".

Segir Breta og Hollendinga fjárkúga Íslendinga

Hver vill?

Sá sem vill láta taka persónulega kvikmynd með hljóði af sér, án þess að vita af því og láta sýna hana hverjum sem er, gefi sig fram!

Það hefði verið gott ef eftirlitsstofnanir ríkisins hefðu haft eins gott eftirlitskerfi og upptökusnillingurinn Helgi Felixson á gjörðum hinna föllnu einkabanka og fjárglæfrafyrirtækja sem léku lausum hala við að véla með lánsfé frá aðilum í góðri trú, ef marka má fréttir sem smám saman eru að berast af ævintýralegri hegðun ýmissa banka- og athafnamanna fyrir hrunið. Þá hefði verið hægt að grípa inn í vafasama gjörninga jafnóðum með sönnunargögn í höndunum og væntanlega koma í veg fyrir frekari skaða.

Þessu var náttúrulega ekki til að dreifa þar sem stjórnarháttum er a.m.k. ekki ennþá þannig farið hérlendis að komið sé fyrir upptökutækjum í öllum fyrirtækjum og heimilum þar sem fylgst er með öllum athöfnum og samtölum þegnanna við allar aðstæður. Það þekkist hins vegar í skáldsögum og framtíðarþrillerum.

Í umræddri kvikmynd Helga skilst mér að um sé að ræða persónuleg viðtöl Helga við ýmsa athafnamenn. Ef það er rétt að hann hafi tekið upp efni við persónulegar aðstæður þar sem viðmælendur voru í góðri trú um að upptökur væru ekki í gangi, og án þess að hann hafi verið t.d. á vegum lögregluyfirvalda eða annarra opinberra aðila með húsleitarheimild eða heimild til hlerunar vegna gruns um glæpsamlegt athæfi (meðan á viðtölunum stæði), né á opinberum almennum vettvangi, þá hlýtur slík upptaka að vera gerð á hæpnum forsendum.
Hverjum myndi geðjast að því að verða fyrir slíku á sínu heimili eða yfirleitt?

Athugið, að hér erum við að ræða um þessar upptökur fyrir kvikmynd Helga, en ekki rauntímaupptökur löggæslunnar með tilskildum leyfum á meintum glæpaathöfnum. - Eða hvað? Átti Helgi e.t.v. von á því að viðmælendur myndu grípa símann meðan hann vék sér frá viðtalsborðinu og gera einhverjar glæpsamlegar ráðstafanir sem hanka mætti þá á? Eða tala upphátt við sjálfa sig um einhver krassandi mál varðandi hrunið? Eða skrifta um meintar gjörðir fyrir framan upptökuvélina sem viðmælandinn hélt að væri ekki í gangi?

Æskilegt og nauðsynlegt er að leiða sannleikann í ljós um hrunið og hverjir og hvað olli því. Svo sannarlega! Ég held hins vegar að sá sannleikur komi ekki í ljós við að taka raunkvikmyndir af athafnamönnum eða öðrum sem einstaklingum í pásum í viðtölum er þeir grípa tækifærið til að klóra sér í höfðinu eða annað því um líkt. Það er efni í grínþætti með faldar myndavélar þar sem fórnarlömbin þurfa að samþykkja eftir á að efnið sé sýnt.

Ósáttur við höfund Guð blessi Ísland