Furðulegt við fyrstu sýn! - Og hlustun?

Manni, sem hefur vit á gæðum hljómburðar tónlistarhúsa, er vísað á dyr af hörku úr Hörpu við fyrstu formlegu hljóðprufu Sinfóníuhljómsveitarinnar þar; Tónlistarhúsi allra landsmanna! Hvað er hér á seyði?
Ég sé ekki betur en að þetta sé í ofanálag einn af sérfræðingunum í sígildri tónlist sem stóð sig frábærlega vel og gat sér og Íslandi gott orð í hinum frábæra sjónvarpsþætti Kontrapunkti Norðurlanda hér um árið.
Það hlýtur að vera ofboðslega góð ástæða hjá tónlistarstjóra Hörpu að neita Ríkharði um að vera viðstaddur, en hver hún er verður fróðlegt að heyra.
Vonandi er ekki hætta á að eitthvað hafi klúðrast í innréttingum tónlistarsala hússins eins og í útréttingum þess!En, hvað um það. Spennandi er að heyra hvernig hljómburðurinn reynist vera á opnunartónleikunum.

PS. Nokkru síðar eftir birtingu þessarar smellnu "stórfréttar" á mbl.is kom viðbótar frétt með þeirri útskýringu á útkastinu að það hafi verið til komið sökum krafna frá erlenda fyrirtækinu sem hannaði hljómburð hússins. Þetta hafi aðeins verið hljóðprufa til að "stilla salinn", ekki til að gera hljómburðarlega úttekt á honum. Í viðbótarfréttinni segir m.a.:

"Steinunn [tónlistarstjórinn] segir að öllum fjölmiðlum hafi verið vísað burt þegar hljóðprufan hófst, ekki bara gagnrýnendum."

Þar höfum við það! Furðulega að PR-málum tónlistarhússins staðið? Það gæti hljómað þannig. Þarf e.t.v. fínstillingu!

Vísað úr Hörpu

Íslenski forsetinn og sænska konungshirðin

Sænskir blaðamenn ættu e.t.v. að skrifa um tilganginn með sænsku konungshirðinni í lýðræðisríki þeirra áður en eða jafnframt því sem þeir gagnrýna íslenska forsetann sem hefur leitast við að verða landi sínu að liði með því að styðja málstað þjóðar sinnar út á við með orðum og gjörðum; Hvort og hvaða munur geti verið þar á. Hið sama á einnig við um konungsdæmin í hinum lýðveldisríkjum Skandinavíu.

Sænsk gagnrýni á forsetann

Talsmenn ríkisins um Icesave í læri til forsetans

Í frábærum málflutningi sínum í og varðandi yfirlýsingu sína um stöðu Icesave-málsins varðandi kröfur bresku og hollensku ríkisstjórnarinnar lýsti forseti Íslands helstu rökum frá sjónarhóli Íslendinga í málinu í ljósi niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslunnar. Það er til fyrirmyndar.

Jafnframt greindi hann frá því að hann væri nú þegar búinn að senda yfirlýsinguna til ýmissa ríkisstjórna í Evrópu og mikilvægra fjölmiðla erlendis, þeim til útskýringar og glöggvunar á málavöxtum. Hann eins og sumir aðrir hefðu tekið eftir því að svo virtist sem einhvers misskilnings gætti í viðbrögðum aðstoðarfjármálaráðherra Bretlands varðandi "greiðslur frá Íslandi"; að menn ytra gerðu sér ekki grein fyrir því að Bretar og Hollendingar fengju risa-upphæðir og lungann af upphæð krafna sinna úr sjálfu þrotabúi hins fallna gamla Landsbanka! Það hlytu að renna tvær grímur á hlutaðeigendur ytra um að höfða mál gegn Íslandi í því lósi og vegna samanburðar við stöðu hliðstæðra mála í þeirra eigin löndum.

Ekki hefur enn heyrst af viðbrögðum ríkisstjórnarinnar af hliðstæðum toga eins og innihaldsrík og rökstudd yfirlýsing forsetans er, fyrir utan örstutta tilkynningu fjármálaráðherra í morgun.

Ríkisstjórnin og talsmenn hennar gætu ýmislegt lært af forsetanum í röggsemi, viðbragðsflýti, ákveðni, rökfestu og málafylgju við að útskýra og verja málstað íslensku þjóðarinnar. Það er vonum seinna að allt það lið geri það og taki til máls fyrir hönd þjóðarinnar allrar út á við af sömu einurð.

Niðurstaðan má ekki sundra

Aðlaðandi rekstrarumhverfi

Þetta er alveg til fyrirmyndar hjá  Berlín varðandi það að vera aðdráttarafl fyrir vaxandi fyrirtæki á heimsvísu. Það er svona nokkuð sem stjórnvöld á Íslandi þurfa að opna augu sín fyrir. Í kjölfarið þarf svo bráðnauðsynlega að gera rekstrarumhverfi fyrirtækja aðlaðandi fyrir erlend fyrirtæki svo að efnahagsumhverfi landsins hamli því ekki að þau geti komið hingað.

Í tilviki felst hluti aðdráttaraflsins í auðlind sem fyrir er og búin er að þróast og dafna: Listamönnum, listamannalífi, tækni og tækniþekkingu. Af talsverðu svoleiðis er fyrir að fara hérlendis.

 

Berlín laðar til sín netfyrirtæki

Örvæntingarfullir Írar

Það er afar afhjúpandi fyrir þá stöðu mála, þegar búið er að hneppa þjóð í fjötra skulda og miskunnarlítilla lánardrottna, að sjá innslag í umræðu á írska þinginu í írskum umræðuþætti, Tonight with Wincent Browne þ. 5.4.2011 (03:15, ..)
Í þættinum er rætt við írska þingmenn um hrikalega skuldastöðu Íra og hvernig fara má að því að endursemja um eða minnka þær skuldir, sem stjórnin yfirtók af bankakerfinu þar í landi án þess að spyrja þjóð sína, í þeirri viðleitni að bjarga landinu úr sligandi kreppu. Mönnum er þar heitt í hamsi svo að minnir á kunnuglegar aðfarir viðmælenda í íslenskum viðræðuþáttum þar sem hver talar ofan í annan.
Lilja Mósesdóttir er á meðal viðmælenda og leggur þar röggsamlega meitluð orð í belg um hvernig brugðist var við á Íslandi og hvað er í gangi nú í aðdraganda þjóðaratkvæðagreiðslunnar um Icesave og hvað Írar geta lært af reynslu Íslendinga í þessum málum.
Írar horfa eftirvæntingarfullir til úrslita kosninganna á Íslandi í spurn um hvernig íslenska þjóðin bregst við ofurkröfum evrópska fjármálakerfisins; hvort hún reyni að sporna við með því að hafna Icesave-lögunum þar sem hún er ekki komin með snöruna um hálsinn eins og sú írska. Að því leyti virðast þeir horfa öfundaraugum til íslensku þjóðarinnar og að eiga ennþá val.

Hafa samúð með Íslandi

Áhættuþáttur við Icesave-skuldsetningu

Þrátt fyrir rök í þeim dúr sem Þór Saari hefur bent á gegn Icesave-lögunum halda meðmælendur laganna því fram að það sé á skuldsetningu íslenska ríkisins bætandi með því að samþykkja lögin! Með því væri náttúrulega þvert á móti þeim mun fastar hert á kyrkingartaki á lífrás ríkisfjámálanna, eðli málsins samkvæmt.

Ég bendi á rök um mikilvægan áhættuþátt í þessu sambandi í tengslum við Icesave-samninginn sem fram kom í panelumræðum Sjónvarpsins í gærkveldi 7.4.2011, sbr. pistil minn þar um.

Ísland stefnir í greiðsluþrot

Kostnaðurinn við "þægilegt" já-Icesave

Í grein Þórs Saari í Morgunblaðinu, í dag 8.4.2011 s. 21, kemur fram hverjar afleiðingar af samþykki á Icesave-lögunum myndu hafa fyrir ríkissjóð:

"Peningar fyrir greiðslunum á Icesave eru ekki til í ríkissjóði og fást eingöngu með því að hækka skatta eða skera frekar niður og hvor sú leið eða sambland beggja myndi við núverandi aðstæður vera atlaga að grunnstoðum samfélagsins og sennilega ganga endanlega frá öllum möguleikum um hagvöxt."

Þetta ættu "latir" kjósendur að hafa í huga sem ætla sér að samþykkja lögin með já í þjóðaratkvæðagreiðslunni á morgun, af því að þeir "nenna ekki að hafa þetta hangandi yfir sér lengur" eða af því að þeir eru "orðnir hundleiðir á þessu Icesave". - Hvílík rökleysa og dapurlegt viðhorf! Þeir ættu að leggja það á sig að fórna nokkrum mínútum í að hugleiða það sem kemur fram í eftirfarandi, en það ætti að vekja þá til betri vitundar.

Í kosningaumræðuþættinum í Sjónvarpinu um Icesave í gærkveldi, 7.4.2011, kom fram afar mikilvægt atriði í þessu samhengi.
Í panelumræðunum í síðasta hlutanum kom fram í skýru og trúverðugu máli Jóns Helga Egilssonar verkfræðings að ef neyðarlögin yrðu felld úr gildi (mál um það er fyrir dómstólum) myndi reikningurinn til Íslands hækka samdægurs um 351 milljarð kr, en það er tíföld sú upphæð sem "Áfram-fólkið" ásamt fjármálaráðherra telur líklegt að samþykki á lögunum muni kosta. Við þetta myndu erlendar skuldir ríkisins tvöfaldast! - Þetta er hrikalega afgerandi atriði.

Sjá umræðuþáttinn á rúv: http://dagskra.ruv.is/sjonvarpid/4575504/2011/04/07/ 
Umræða Jóns Helga um þetta atriði hefst á staðnum (klst:mín) 01:21:00

Einnig koma fram í máli Jóns G. Haukssonar ritstjóra mikilvæg atriði um hræðsluáróðurinn um lánshæfismat Íslands verði skuldabagginn ekki settur á ríkið, staður 01:15:30. Um það atriði hef ég fjallað í pistli nýverið og undir það sjónarmið tekur hagfræðiprófessor við Háskóla Íslands.

Þór Saari: Yfirskuldsett hagkerfi þarf ekki erlend lán

Ekki lokað á fjármagnsflæði til Íslands

Eins og fram kemur í innsæislega trúverðugri grein Jóns Gunnars Jónssonar í Viðskiptablaði Morgunblaðsins í dag, 7.4.2011 s. 7. virðist blasa við að mat alþjóðlegs matsfyrirtækis eins og Moodys um lánshæfi Íslands sé rangt og byggt á vanþekkingu og þar með (e.t.v. óafvitandi) blekkingum og hins vegar, sem skiptir meira máli í reynd, að "alþjóðlegir eru galopnir fyrir íslenska ríkið", eins og segir í grein Jóns.
Kjósendur sem hafa trúað á rök meðmælenda laganna um að "lokað" verði á Ísland að því er fjármagnsflæði varðar verði lögunum hafnað, ættu því að huga að þessu atriði og leyfa sannleikanum að renna upp fyrir sér með því að lesa greinina og pæla í þessum hlutum með eigin hyggjuviti. Einnig ættu menn að velta fyrir sér hversvegna ólmustu meðmælendur laganna halda þessu fram, og hverjir gera það.

Í þessu ljósi er málflutningur Tryggva Þórs Herbertssonar alþm. í Fréttablaðinu í dag, s. 22, haldlítill þar sem hann byggir einna mest á þeirri forsendu að lánshæfismat matsfyrirtækja á Íslandi muni lækka við höfnun Icesave-laganna.
Það sem hann telur í máli sínu þar leiðréttingu á "níu staðlausum staðhæfingum um Icesave" um rök andstæðinga laganna virðist þannig byggja á röngum forsendum.

Segir álit Moody's engu skipta

Hva?! Erlendir fjárfestar! Já-sinnar segja hið gagnstæða!

Frétt um að erlendir auðkýfingar hafi fjárfest í fyrirtæki á Íslandi ætti að segja íslenskum kjósendum að þær fullyrðingar meðmælenda hinna glórulausu Icesave-laga um að allur alþjóðlegi fjármálaheimurinn loki á Ísland verði lögunum hafnað er hrikalegur misskilningur, mismat, heimska eða í versta falli blekkingar einar.

Eins og ég bendi á í pistli mínum um það hvað ráði fyrst og fremst áhuga erlendra fjárfesta og fjármagnseigenda við val á fjárfestingarvalkostum er það vænt arðsemi af fjárfestingunni að teknu tilliti til áhættuþátta, en ekki tilfinningaríkur söguburður aftan úr svartri fortíð einn saman. Undir þetta sjónarmið tekur skynsamur og hreinskilinn hagfræðiprófessor við Háskóla Íslands.

Hið skynsama sem  ríkisstjórn Íslands þarf að gera betur er að gera rekstraumhverfið á Íslandi sem mest aðlaðandi fyrir erlenda fjárfesta og efnahagsumhverfið stöðugt.
Síhækkandi skattar og íþyngjandi álögur á atvinnulíf og sífellt hringl með þessi atriði fælir erlenda fjárfesta frá landinu. Þetta verður ríkisstjórnin að skilja, en tveggja ára saga hennar ber því ekki vitni að hún fatti þetta. Ef til vill getur hún ekki fattað þetta einstrengingslegra "hugsjóna" sinna vegna.
Svo virðist vera sem að það sem hún telji góðar aðgerðir fyrir þjóðarhag og réttlæti hafi þvert á móti lamandi áhrif á athafnalífið í landinu og þar með eyðileggjandi áhrif á hag almennings og fyrrum launþega sem enga atvinnu fá nú orðið. - Allt út af misskilningi eða vanþekkingu á mannlegu eðli að því er lýtur að fjárfestingum!

Erlendir auðkýfingar inn í MP banka

Þjóð í höftum hugarfarsins

Viðskiptahöft eru slæm, einkum sjálfsköpuð. Að vísu getur þurft að grípa til sértækra ráðstafana á þeim vettvangi tímabundið sökum áfalla. Almennt vitna þau þó um óstjórn í viðkomandi landi eða auðlindafátækt þess. Nú er Ísland ríkt af auðlindum og hlýtur því róta að umræddum höftum að vera að leita annars staðar og yfir lengri tíma.

Þjóð í höftum hugarfars öfgakennds heittrúnaðar er þó í sérstaklega slæmum málum, einkum ef sá átrúnaður mótast af verulega veruleikafirrtri ríkisstjórn og pólitískum rétttrúnaði, hvort sem um er að ræða til vinstri eða hægri eða annarrar áttar eða upp eða niður; þar sem valdhafar fara annaðhvort öfgakenndar leiðir sem gagnast ekki heildarhagsmunum þjóðarinnar allrar eða kunna ekki til verka við að reka efnahagskerfi landsins né skapa því lífvænlegan grundvöll og rekstrarumhverfi.

Ræðumaður á umræddum hádegisverðarfundi segir að þjóð í höftum sé ekki frjás og fullvalda þjóð. Þar hefur hann að hálfu leyti rétt fyrir sér. Sú þjóð sem sníðir sér stakk eftir vexti getur verið meira fullvalda en sú sem steypir sér af fúsum og frjálsum vilja í skuldir sem verða henni óviðráðanlegar. Hin fyrrnefnda ræður sínum málum eftir burðum sínum og möguleikum og hyggjuviti í sínu landi, en sú síðarnefnda lendir vissulega í skuldafjötrum lánardrottna og verður ekki frjáls í eigin landi, hvað þá utan þess.

Þjóð í höftum er ekki fullvalda