Vegið að öllu samningsliði Íslands

Ýmsir aðilar, "upphlaupsfólk", þar á meðal fólk í stjórnarandstöðu og sumir fjölmiðlar, hófu í gær upphlaup nokkurt gegn forsætisráðherra og fjölskyldu hans, og þar með óbeint einnig öðrum hlutaðeigandi aðilum opinberum, er varðar uppgjörið við slitabú föllnu bankanna og þar með hina svokölluðu erlendu hrægammasjóði.
Í því sambandi er vert að benda á eftirfarandi atriði:

Halda mætti að upphlaupsfólkið haldi að forsætisráðherra hafi einn á bekk verið að semja við hina erlendu hrægammasjóði svokölluðu fyrir sína hönd og fjölskyldunnar persónulega.
Fjarri fer því!
Þar á bekk voru að sjálfsögðu fjölmargir aðrir opinberir aðilar, svo sem í ráðuneytum og Seðlabanka Íslands með seðlabankastjóra í broddi fylkingar, auk ýmissa tilkvaddra sérfræðinga innlendra og erlendra sem veittu ráðgjöf.
Þar sem fjöldinn allur af fólki var saman í því að semja við slitabúin er þar af leiðandi út í hött að halda því fram að einn maður, forsætisráðherra, hefði getað komið einhverjum persónulegum sérhagsmunum þar að.

Með því að ásaka forsætisráðherra um linkind gagnvart hrægammasjóðunum, kröfuhöfum bankanna, þá er upphlaupsfólkið í reynd að ásaka allan þennan hóp í samningsliði Íslands um hið sama! Í reynd er vegið að öllu samningsliði Íslands sem tók þátt í undirbúningi samningsdraga og -gagna og samningum við slitabúin. Ætli upphlaupsfólkinu hafi sést yfir þá staðreynd?

Það hlýtur að mega búast við því að eitthvað heyrist frá öllum þessum aðilum í samningsliði Íslands í tengslum við afnám hafta og uppgjörið við slitabúin, sjálfum sér og þar með forsætisráðherra til varnar og til að hreinsa sig og ráðherra af áburðinum.

Fyrir utan ofangreint atriði hafa ýmsir bent á fjölmörg atriði í hnotskurn um ágallana í málatilbúnaði upphlupsfólksins gegn forsætisráðherra og fjölskyldu hans, sem ég læt vera að tíunda hér, en sem sjá má á ljósvakamiðlum ýmsum.

Vissi ekki um kröfur félagsins

Landsspítali í nálægð Reykjavíkurflugvallar - eftir sem áður

Hvort heldur sem nýtt og betra sjúkrahús á betri stað yrði að Vífilstöðum, eða nálægt krossgötunum við Elliðaárvog eða öðrum slíkum í jaðri Reykjavíkur, þá yrði það nálægt flugvellinum í Vatnsmýrinni.
Sjúklingar þangað skilað með flugi yrðu eftir sem áður miklu nær spítalanum þar heldur en með flugi til alþjóðlega flugvallarins í Keflavík.

Það ætti að vera augljóst mál, þótt sumir eigi ef til vill erfitt með að átta sig á merkingu orðsins "nálægt".
Landsspítali í Reykjavík eða jaðri hennar er nálægt Reykjavíkurflugvelli, en margfalt fjær Keflavíkurflugvelli.

Framsókn áfram flugvallarvinur

Samfylkingarmaður mælir fyrir úreltri lausn

Það er með ólíkindum þessi málflutningur Krisjáns L. Möllers fyrrv. ráðherra, þingmanns Samfylkingar; sem og annarra sem tala í sama dúr og hann um staðsetningu nýs landsspítala.

Haft er eftir Kristjáni í umræðum á Alþingi um Samtök um Betri spítala á Betri stað: "Ég hef gagn­rýnt mjög þessi sam­tök fyr­ir að fara svo seint af stað með þessa and­stöðu sína þar sem búið er að taka þessa ákvörðun af fag­fólki sem ég styð vegna þess að ég tel að þau hafi best vit á því að ákveða þetta." !!

Hjá Samtökum um Betri spítala á Betri stað hafa komið fram töluleg rök með tilheyrandi efni sem sýna fram á að hagkvæmara væri að reisa nýjan spítala frá grunni á betri stað en við Hringbraut með tilheyrandi bútasaumi þar. Jafnvel á skemmri tíma heldur en áformaður bútasaumurinn við Hringbraut myndi taka; og heldur ekki með því raski og hávaða og mengun sem yrði á svæði gamla spítalans meðan á framkvæmdum stæði. - 
Á þessi rök vill þingmaður Samfylkingar ekki hlusta, heldur á gömul úrelt rök sem eiga ekki við lengur. Þingmaðurinn reynir svo í þokkabót að gera gys að Frosta Sigurjónssyni þingmanni Framsóknarflokksins fyrir að mæla með betri lausn sem er hagkvæmari fyrir ríkissjóð og betri fyrir sjúklinga og aðstandendur þeirra og þar að auki nær þungamiðju íbúabyggðar á höfuðborgarsvæðinu og á krossgötum megin umferðaræða.

Það ætti að vera augljóst á ofangreindu að ef gera ætti lítið úr málflutningi einhvers í ofangreindri umræðu, og harma, þá er það ekki hjá Frosta Sigurjónssyni, sem er réttilega fylgismaður þess sem sannara reynist.

 

„Vil hafa það sem sannara reynist“

Byggja sjálfir með samtakamætti

Sú öfugsnúna þróun á fasteignaverði sem fyrrv. forstjóri Íbúðalánsjóðs dregur hér upp mynd af og sem hann telur orsakast af lækkandi vöxtum, að íbúðaverð muni hækka með lækkandi vöxtum, undirstrikar hið augljósa að framboð af íbúðarhúsnæði er ekki nóg. Á það er þó ekki minnst í viðtengdum fréttapistli og mætti fremur halda að viðmælandinn sjái lækkandi vöxtum margt til foráttu út af fyrir sig og íbúðakaupendum til íþyngingar. 

Aukið framboð á íbúðahúsnæði myndi hins vegar leiða til breyttrar sviðsmyndar.

Til viðbótar við of lítið framboð á íbúðarhúsnæði sem skýringu á of háu fasteignaverði og of hárri húsaleigu á markaðnum má ef til vill benda á að það sem þó er til af tómu íbúðahúsnæði eða í byggingu sé ekki nægilega mikið í "réttum" höndum séð frá sjónarhóli íbúðarkaupanda, þ.e. of mikið magn í eigu arðs-hámarkandi fjárfestingaraðila og/eða fasteignafélaga eða einstaklinga sem hafa þann tilgang fyrst og fremst að hagnast sem mest á húsnæðinu annað hvort með endursölu eða útleigu. Sá milliliðakostnaður er einstaklingum umtalsverður baggi við kaup og leigu á húsnæði.

Segja má að þetta ástand sé að hluta til um að kenna aðgerðaleysi einstaklinganna sjálfra, sem húsbyggjenda. Ef til vill einnig skorti á viðeigandi hvata og regluverki af hálfu hins opinbera.

Einstaklingar og fjölskyldur sem vantar húsnæði gætu vissulega tekið sig saman, í viðeigandi hópum, um að mynda t.d. byggingarsamvinnufélög með ákveðnar reglur þar sem öll stig undirbúnings- og byggingarvinnunnar upp að tilteknu byggingarstigi íbúða/húsa væru boðin út; til dæmis upp að fokheldisstigi eða "tilbúnu undir tréverk" eða tilbúnu til innflutnings. Með því móti væru einstaklingarnir, húsbyggjendur sjálfir, að fá húsnæði sitt því sem næst á kostnaðarverði, hvort heldur sem er í eigu eða leigu. Þeir væru þar með lausir við milliliðakostnað ávöxtunarkrefjandi fasteignafélaga eða byggingarfélaga þriðja aðila.

Þetta krefst að sjálfsögðu þess meðal annars að einstaklingarnir sem mynda slík byggingarsamvinnufélög hafi aðgang að nægilegu lánsfjármagni fyrir byggingu sína, þ.e. ekki síðri möguleikum en bjóðast ella við kaup á tilbúinni íbúð af annars konar byggingaraðilum sem byggja og selja íbúðir til endursölu. Þar sem of takmarkað framboð ríkir hefur verð hjá hinum síðar nefndu tilhneigingu til að vera tilsvarandi hærra, eðli málsins samkvæmt.

Með nægilegri viðleitni og framtakssemi íbúðakaupenda í þessa veru, að byggja sjálfir með eigin félagi, gætu þeir sjálfir með athafnasemi sinni smám saman og sem heild að miklu leyti komið í stað hinna ávöxtunarkröfuhörðu fasteignafélaga.

Vaxtalækkanir hækka íbúðaverð

Öfgar innrætingar trúarlegrar bókstafstúlkunar

Já, ég tek heilshugar undir þessa yfirlýsingu páfa kaþólsku kirkjunnar þar sem hann fordæmir bókstafstúlkun innan trúarbragða. Slík yfirlýsing um höfnun á bókstafslegri túlkun á trúarritum og öðru því um líku kemur vonum seinna úr þessum ranni sem er reyndar "kaþólskari en páfinn" - en kom þó! Hvílík undur og stórmerki. Hér eru vatnaskil.

Bókstafstrúarlegir öfgar birtast með misjöfnum hætti og umfangi eftir menningarsamfélögum og trúardeildum og sértrúarsöfnuðum. Í versta falli er innræting af þessum toga slík að hinir trúuðu og áhangendur viðkomandi trúarleiðtoga láta leiðast út í hryðjuverk gegn sjálfum sér og öðrum í því sem þeir hafa látið telja sér trú um að þjóni algóðum guði sínum og eigin "sáluhjálp". - Enn þann dag í dag á 21. öldinni!

Félagsleg útskúfun og sundrun fjölskyldna á grundvelli trúarlegra kennisetninga í sumum trúfélögum vestrænna samfélaga eins og okkar er og af þessum toga.

Það er undarlegt að viti borið og menntað fólk á Vesturlöndum skuli láta leiðast út í slíkan átrúnað og undirgangast félagslegar hömlur, boð og bönn og andlega kúgun, sem í versta falli mætti skilgreina sem brot á mannréttindum.
Sömuleiðis er dapurlegt og hörmulegt að sæmilega og vel upplýst og vel meinandi fólk í Evrópu skuli ekki hafa varann á í þessu sambandi í samfélögum sínum og sínu samhengi.

Í Evrópu og á Vesturlöndum lögðust trúarlegir öfgar innan hinnar ríkjandi kristni að miklu leyti af á tímum Upplýsingarinnar, Upplýsingastefnunnar á 18. öld, þar sem kirkjulegu valdi "rétttrúnaðar" var smám saman ýtt til hliðar. Hins vegar hafa íslömsk trúarsamfélög t.d. í Mið-Austurlöndum ekki gengið í gegnum samsvarandi upplýsingartímabil enda er það nánast dauðasök bókstaflega að gagnrýna trúarritin og tilsvarandi kenningar þar á bæ. Þar eru bókstafslegir öfgar enn ríkjandi og við haldið með harðri hendi trúarleiðtoga.
Þar sem þetta fólk nær að mynda nægilega stóra samfélagshópa sem innflytjendur og afkomendur þeirra innan evrópskra lýðræðissamfélaga virðist engin evrópsk "upplýsingaröld" eiga upp á pallborðið hjá þeim nema síður sé. Trúarleiðtogar þeirra á staðnum sjá um það.

Þessum staðreyndum verður fólk að gefa gaum að og ræða í sannleika og af fullri hreinskilni, en ekki umhugsunarlítið og af rótgróinni gæsku sinni og velvilja undirgangast og jafnvel taka þátt í einhliða áróðri ýmissa aðila undir yfirskini títtnefnds "mannkærleika" og "umburðarlyndis" "fjölmenningarsamfélagsins".

Páfinn fordæmdi bókstafstúlkun

Um hlutverk alþingismanna

Hlutverk alþingismanna er fyrst og fremst að huga að hagsmunum Íslands og velferð Íslendinga og standa að stjórn mannlífs og efnahagslífs á Íslandi með góðri og skynsamlegri og þjóðhollri lagasetningu og umfram allt standa með þjóð sinni á hverju sem gengur, allt á grundvelli stjórnarskrár íslenska lýðveldisins.
Til þess eru þeir kosnir og treysta kjósendur væntanlega á að alþingismenn verji tíma sínum og tímanotkun á vettvangi Alþingis til þess en ekki einhvers annars. 

Það myndi því skjóta skökku við ef það yrði að forgangsmáli hjá alþingismönnum að leitast við að stjórna öðrum þjóðríkjum í anda stórveldis. Spurning er hvort einhverjir hafi ef til vill afhjúpað alvarlegan misskilning sinn á þessu hlutverki sínu og vettvangi, eða vilji misnota aðstöðu sína, með því að setja slík mál á oddinn.
Sé það svo mætti þá í því sambandi ætla að viðkomandi hafi ekki fullan skilning á því hvernig efnahagskerfi landsins virkar né því að innanlandsframleiðsla landsmanna og utanríkisviðskipti landsins eru grundvöllur hagsældar og velferðar þegnanna. Einnig mætti halda þessu tengt að viðkomandi geri sér heldur ekki grein fyrir hvaðan launin þeirra sjálfra og annarra landsmanna koma að grunni til.
Það yrði lítið um utanríkisverslun Íslands ef farið yrði að fullu eftir hugmyndum um viðskiptabann á allar þjóðir sem lægju undir grun um brot á þegnum sínum, því væntanlega myndu viðkomandi aðilar vilja hafa jafnræði þar á á milli landa. Ekki væri þá hægt að láta staðar numið við bein viðskiptalönd okkar heldur væru þá einnig undir þau viðskiptalönd okkar sem hafa viðskipti við bannlöndin.
Ætli þeir sem tala fyrir viðskiptabanni Íslands gagnvart viðskiptalöndum okkar nær og fjær geri sér ekki grein fyrir því hvaða afleiðingar það myndi hafa fyrir íslenskt efnahagslíf og mannlíf? Væntanlega er þeim ekki sama um hag Íslands í því sambandi.

 

Vill sniðganga vörur frá Kína

Um aðferðir við móttöku flóttamanna

Einkar forvitnilegt og athyglisvert viðtal er í Morgunblaðinu í dag, sunnudaginn 20.9.2015 bls. 42-43. Það er við íranska unga konu Nazanin Askari í tilefni sýningar sem sett hefur verið upp í Tjarnarbíói og ber nafn hennar. Sýningin fjallar um sögu hennar tengt flótta hennar frá heimalandinu 2009, vegna pólitískra skoðana hennar sem féllu í grýttan jarðveg hjá ráðamönnum í Íran, og komu hennar til Íslands í kjölfarið og veru hennar hér síðan. - Margt fróðlegt kemur fram í viðtalinu. Hér eru dregin fram nokkur atriði. 

Sökum ofsókna stjórnvalda í Íran gegn foreldrum hennar og samanburðar við Vesturlönd fannst henn lengi vel að trúin, íslam, væri meginástæðan fyrir kúgandi stjórnmálaástandinu sem hefur "sent Íran langt aftur í aldir", en komst um síðir að þeirri niðurstöðu fyrir sína parta að þar réði mestu um sjálf stjórnvöldin sem væru einfaldlega vondir menn sem noti trúarbrögðin sem tæki í pólitískum tilgangi og skáki í því skjóli. Enda er lærdómur hennar á þeim grunni sá að aldrei skuli blanda íslam saman við pólitík. - Það ætti að vera flestum kunn sannindi í ljósi reynslu nágrannalanda okkar í Evrópu af íslömskum hópum sem leitast við að halda í m.a. öfgakenndar íslamskar kennisetningar sem sumar hverjar brjóta algjörlega í bága við lýðræðisleg landslög.

Um móttöku á flóttamönnum til Íslands hefur hún nokkur góð ráð að gefa íslensku þjóðinni (bls. 43):
"Þeir eru ekki allir menntaðir, og illa upplýstir flóttamenn geta verið meinsemd í samfélaginu... Gera þarf þá kröfu til flóttamannanna að þeir læri að skilja og virða menningu þjóðarinnar sem tekur við þeim, þar með talin trúarbrögð.
Til þess að tryggja þetta þurfi íslensk stjórnvöld að koma upp kerfi sem allir flóttamenn sem hingað koma eru skyldugir að fara í gegnum. Það er að segja, menntum þá fyrst, hleypum þeim síðan út í samfélagið. Þannig má komast hjá árekstrum í framtíðinni, eins og Norðmenn eru að glíma við núna. Ef öfgamúslímum er hleypt inn í landið án athugasemda eða viðeigandi ráðstafana gæti Ísland orðið annað Íran. Hver kærir sig um það?"

Það er um að gera að taka þessum góðu ráðum Nazanin, sem byggjast á hennar eigin reynslu, opnum örmum. Ekki satt?

Taka verði heildstætt á vandanum

Vinnuvernd ríkisstarfsmanna

Þessi breyting á starfskjörum ríkisstarfsmanna sem boðuð er í umræddu frumvarpi varðar hreinlega kröfu um sömu mannréttindi fyrir allt launafólk. Breytingin er því nauðsynleg.

Í greinargerðinni með frumvarpinu segir m.a.:
"Rökin fyrir hinni sérstöku vernd í starfi sem ríkisstarfsmenn njóta hafa einkum verið þau að nauðsynlegt sé að ríkisstarfsmenn geti sinnt starfsskyldum sínum án þess að þurfa að óttast það að valdhafar á hverjum tíma beiti hann þrýstingi sem kunni að leiða til þess að starfsmaður telji sig óöruggan í starfi eða komist að rangri niðurstöðu í málum til að þóknast valdhöfum hverju sinni."

Þessi rök geta átt við um allt launafólk alls staðar í atvinnulífinu, ekki einvörðungu ríkisstarfsmenn. Til dæmis varðandi eineltismál stjórnenda í fyrirtækjum eða öðrum opinberum stofnunum gagnvart einhverjum starfsmanni eða hugsanlegar breytingar á viðhorfum yfirmanns þar gagnvart tilteknum starfsmanni eða starfsmönnum við mannabreytingar í stjórnunarstöðum.
Hvers vegna ætti að vernda ríkisstarfsmenn og störf þeirra sérstaklega fremur en almenna starfsmenn hjá einkafyrirtækjum og sveitarfélögum? Er það ekki klárlega brot á almennri jafnræðisreglu gagnvart þegnunum þar sem sömu lög skulu yfir alla ganga með sama hætti?

Burt með þessi sérréttindi ríkisstarfsmanna og önnur slík sem kosta og kostað hafa ríkið og þar með skattgreiðendur stórfé!

Auðveldar uppsagnir hjá ríkinu

Um hornsteina í stjórnarskrá fullvalda Íslands

Frábært var ávarp forseta Íslands við þingsetningna.

Þar benti hann m.a. á þá gömlu hornsteina sem standa sem höggnir í stein í stjórnarskrá Íslands og sem fullveldi landsins byggir á og landsstjórnin hefur byggt á sem grundvelli við stóra sigra á fjölþjóðlegum vettvangi og gegn yfirgangi erlendra þjóða, svo sem við langvinna en farsæla útfærslu landhelginnar út í 200 sjómílur og nýlega er þjóðinni var forðað frá martraðarkenndri ógn Icesave-skulda einkabanka sem erlendar þjóðir og meira að segja sumir ráðvilltir alþingismenn ásamt þáverandi ríkisstjórn vinstri manna og fleiri vildu ranglega leggja á þjóðina eftir bankahrunið 2008.
Þingfréttamaður rúv var þó ekkert að segja frá þessum mikilvægu þungavigtaratriðum í ræðu forsetans í hádegisfréttunum, heldur frá einhverjum útfærsluatriðum í væntum kosningum um hugsanlegar stjórnarskrárbreytingar sem liggja þó alls ekki fyrir.

Varar við breytingum á stjórnarskrá

Gáttir flóttamannahjálpar Íslands

Mér virðist að forsætisráðherra vor hafi tekið svipaðan pól í hæðina í þessum málum og ég ýja að í pistli mínum fyrr í dag, sbr. Miskunnsami Miðnæturkúrekinn. Þetta þarf að gaumgæfa mjög vel með áhrif á íslenskt samfélag til lengri tíma í huga þar sem m.a. þarf að huga að menningarlegum og félagslegum atriðum.

Við megum ekki láta leiðast út í sömu félagslegu forarpytti og nágrannaþjóðir okkar hvað málefni innflytjenda varðar, hvað svo sem einfaldur hugsunarháttur í anda "miskunnsama miðnæturkúrekans" stendur til og kallar á að gert sé hér og nú með með opna arma og Ísland upp á gátt.

Gáttir flóttamannahjálpar Íslands geta verið af hjálplegri og margskonar toga öðrum en einungis þeim að stefna fjölda flóttamanna hingað til lands, eins og mér sýnist forsætisráðherra benda á. 

Talan 50 var aldrei föst í hendi