Af sameiginlegri sturlun í fjármálakerfi og skynsemi í Fagnaðarári

Willem Buiter aðalhagfræðingur Citigroup bendir réttilega á að á Íslandi hafi á árunum fyrir hrun ríkt "sameiginleg sturlun" í fjármálakerfi þjóðarinnar. Segist hann ekkert skilja í því hvernig hin litla þjóð hafi "látið" banka sína skuldsetja sig meira en nam tífaldri þjóðarframleiðslu landsins. (Var það ekki nær tólf-faldri upphæð? Hvaðan fær Willem upplýsingar sínar?)

Enn óskiljanlegra finnst mér þó að viðkomandi virðulegu erlendu bankar með allt sitt fjármálavit skuli hafa lánað íslensku einkabönkunum alla þessa fjármuni, þar sem þeir gátu alveg eins og "hin litla þjóð" séð skýjaflug skuldsetninga þeirra. Samt héldu þeir áfram að lána íslensku bönkunum! Hvor var heimskari?
Willem ræðir ekki um þá hlið mála. Athyglisvert!

Willem aðalhagfræðingur minnist hér einnig á afar athyglisvert atriði sem fyrirfinnst í hinum fornu Móselögum Gyðinga, en það var svokallað "Fagnaðarár" ("Jubeleums"-ár) sem haldið var hátíðlegt á 50 ára fresti. Þá voru skuldir afskrifaðar og gefið upp á nýtt í efnahagslífinu (man einhver eftir New Deal Bandaríkjamanna um miðja 20. öldina?). Þar að auki voru akrar hvíldir sjöunda hvert ár til að koma í veg fyrir að of nærri þeim væri gengið.
Þeir voru ekki al-vitlausir, Gyðingarnir, enda hafa þeir verið öfundaðir og hataðir fyrir peningavit sitt og visku í þeim efnum.
Ég sé ekki betur en að Willem sé af fullri alvöru og skynsemi að benda stjórnvöldum okkar í þessa átt og að huga að þessum ævagömlu hyggindum og speki.

Sameiginleg sturlun

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 31.10.2011 kl. 20:24]

Þetta er ævagömul raunvísindi og grunnurinn að "balance" árs og EigenKapital=sjóðstreymi. Það er jú umfram sjóðstreymi sem fer í varsjóð eða stækkun á kvóta: hlutdeild í markaði , aukningu á virðingu, áhrifum og völdum. Hann veit ekki að hér síðan 1911 hefur aldrei verið skilningur á Alþjóðlegu gullnum höfuðreglumr þega kemur að fjárhagsbókhaldi og því blandað saman við rekstrabókhald. Það sem kallaðaðist Nýfrjálhyggja er óbeint Íslensk uppfinning, það er frelsi til að vera of bjartsýnn. Þegar ábyrgðarleysinu var gefið aukið svigrúm USA og UK , þá þurfti líka að auka svigrúmið hér og þessvegna voru gerðar breytingar hér sem fóru út fyrir UK og USA bjartsýnina í þessara ríkja lagaskilning.

Ef 7 feitum árum fylgja 7 mögur, þá gildir að ef 12 skuldarar uppskera hver 11 ein. [ull, kjöt, fisk, hveiti] og skulda ríkinu 1 ein. á ári og skrimta af restinni á feitu árunum þegar kornforðavarasjóðir eru fylltir, þá safnast upp 7 ein. bókhalsleg skuld á hvern skuldara á mögru árunum.  Rökrétt framsýni er ennþá höfð að leiðarljósi í mörgum ríkjum: skilningur á gullnu höfuðbókunarreglunum er forsenda efnahagslegs=>fjámállegs langtíma grunn stöðuleika.

Nýfrelsið tengist útlánþörf fjármálageira meiriháttar ríkja  upp úr 1960, til að tryggja vöruviðskipti við ríki þriðjaheimsins þurfti að byggja þar upp öfluga neytenda smásölu markaði. Þá þurfti fyrst að fjámagn grunnfjárfestingar, Mannvirki í grunni, en þá var það ekki hægt vegna þess að fullnægjandi bakveð voru ekki til staðar í þriðja heiminum.  Þá var dæmið sett þannig upp.  Virkjun kostar 1 billjón eftir 59 mánuði og þá má greiða út 1 billjón í dollurum pundum og Mörkum t.d. og bóka miða við fimm ár Kred [framtíðar billjón] <=> billjón í gjaldeyri.  Þá voru líka bak við tjöldin tryggt að þessi virkjun myndi hafa öruggar tekjur eftir 5 ár.  

Þá er þessi billjón  afskrifuð af eiginfé og líka af verðmæti eignarhalds, en eignhald er haft utan við fjárhagbókahaldið.  Kúlulán gefið út allt borgað eftir 5 ár.  Eftir fimm ár þá er <billjón + verðtrygging til skuldar, skuldarinn gefur út 30 ára skuldbréf með veði í virkjunin og greiðir kúlulánið.  Síðan á hverju ári eftir það hækkar eiginfé um 1/30 og sinstæða deb í gjaldeyri hækkar að sama skapi.

Þetta veðform bíður upp á misnotkun, mismunar á markaði ef veitt aðila sem notar það til að auka hlutdeild sína innan sama stöðuleika skiptingar geira. Útfærslu í USA og UK felast í smásölu há virðauka geirum, fjölga útbúum [sértækri vöruframsetningu]  í 200 borgum  á fimm árum. Þá byrja markaðsetningin veldvísilega og stoppar eftir 5 ár. Hver borg=útibú skilar sama reiðfé endurgreiðslu eftir opnun.  opnunar ferlið gæti verið 5 + 25 + 75 + 95. innstreymið vexí uppsveiflu í heildina litið.

Gömlu framtíðar reikniformúlar fyrir 1960 gera ráð fyrir neytenda fjölgun í Borgum um 2,0% á ári í borg að meðatali, á þarf að markaðsetja  2,0% af skiptimynnt innan borgar til að tryggja stöðuleika í hlutfallalegu skiptingunni  þetta er inflation ef framleiðla á neytenda eykst ekki. 

Vandmálið er ef tækni og hugfarsbreytingar auka framleiðslu með tillit til þeirra sem liggja um 80% af tekjudreifingarskallanum: USA CIP aljþóðlegi samburðar gengis mælkvarðinn. Þá styrkist gengið á sama markaði [í öllum mynntum] ef verð haldast óbreytt, almenningur færa meir fyrir hvern dollar, evru, eða krónu á þessum tiltekna markaði að meðatali. Myntin vex að raunvirði þú færð meira fyrir minna tölugildi af mynnt. Innstæða 1 billjón er að skila innnlánara meira í veðmætum eftir eitt ár. Ef raungengisvöxtur er 3,0% þá er 1 billjóna eftir verðtyggingu um 0,97  billjónir til að eyða þessu er æskilegt að verðabólga  meðalhækkar verði samfara minnst um 3,0% til að ekki þurfi að leggja á neikvæða vexti á almenninginn, Raunvextir tekjur umfram meðaltalið hafa aldrei utan Íslands verið greiddar almenning en raunvirðiskil er sálfræðilegt lágmark til að tryggja traust einfeldninga, sem kunna ekki að spyrja sig og aðra réttu spurninganna.   

Innan fjámálalögsögu eru í rökréttum alþjóðlega hefðbundum bókhaldlegum skilning, heildar sölutekjur á ári Kred greiddar með markaðsettu reiðfé DEB til baka.  Þarna er ekkert umfram [gains]eða afföll [loss] tekið með í reikninginn á sama ári. KRED<=> DEB.

Markaðsetji ríksjóður út meira beint eða óbeint þá getur það skilað gengisvexti ef það gerir það ekki þá myndast umfram reiðufé á markaði. Sem kemst ekki inn í fjárhagbókhaldið í heildina litið. Hér verður ríkisjóður að hafa banka til koma í veg fyrir að slíkt umfram safnist ekki upp í heildarkerfinu og rugli öaðila á markaði.

Heilda raun sölutekjur í alþjóðlegu samhengi GDP (PPP) inn á sama ríkismarkaði eru reiknaðar á CIP USA mælikvarði það er raunverðmæti seldra voru og þjónustu innan ríka til saman burðar í Aljóðagengisviðskiptum. Gengið eða raunvirði skiptir öllu máli .að er KRED á móti öllum gjaldeyri.

Samanburðarmælikvarði er langstærsti markaðurinn USA CIP smásölu netendamakaðurin í borgum USA.  UK pundið fylgir dollar í gengum tíðina, og tryggi Dollar þetta samanburðar virðingarsæti.

Evra ennþá er samsett úr mörgum  Meðlima ríkja gengjum, mismund raunvirði hverri neytenda körfu eftir Meðlima markaði.   Er alls ekki jafn stöðugur samburðar gengis mælikvarði til byggja á milli allra sjálfstæðra Ríkismarkaða í heimum.

ÁRS Geni<=> heildar reiðufé á lokuðum fjármálamarkaði.  

Taka upp gengi að hætti Þjóðverja merkir svipuð innri hlutfallsleg skiptin í heildar kostnaðaskiptingu árs heildar tekna. Þá erfum við traustið. Sama gengi.

USA drottnar yfir grunn genginu með stuðingi Punds. Þetta vita þjóðverjar og Frakkar.

Langtíma verðtryggingar er einkamál sérhvers fjármálveldis, og ríki með síu kerfi, sem gerir kröfu um ágætis einkunn í sjálfsaga og andlegu úthaldi, reikning, í orðaforða, og almennri þekkinu á sögu alþjóðlegu viðskiptum fyrir sæti í lykilstöðum , hafa greind til að halda sínum sára einföldu princippum leyndum.  Samfara upplýsingu millstéttar á 18.öld var hætt að kenna rethorik nema efri millistétt, eftir tvær heimstyrjaldir og útvíkunnar sækni höfunda EU og stútenta óeirða í París, og hippatímabils, var gerð gjörbylting á almennu grunnmenntakerfi á Vesturlöndum t.d ar orsifjafræði hætti og efnahaglegu í vafi í landfræði, í nafni allir heilar eru eins. Magn menntamanna skiptir meira máli en gæði.  Millistétt er það sama og CIP neytendur á öllum tímum og menntun eins sér tryggir ekki gengi. Gengi tryggir þjóðarheilinn í USA, Þýsklandi , Frakklandi, UK, Kína.  Það þarf hlutfallslega fáa einstaklinga í ákvörðunar töku sem skiptir máli, sérstaklega þegar skilvirk og sjálvirk reglustýring í geirum er í gangi daglega.

USA hefur gert sér grein fyrir að lækkun neyslukostnaðar orskaði offitu og leiðrétting er hafin, of slökun á reiknings undirbúning CIP neytenda orsakaði fjámálahrun og er í farveginum að leiðrétta.

Mat ríkis á eigin Gengi er kallað GDP(OER) og þá er  oft tekið með varasjóðsteymi í neytendum annarra ríka. Þetta er vara samt svo sem að þjóðverjar eftir Lissabon urðu fyrir miklum afföllum á USA neytenda markaði.  Hann mun hafa opnað fyrir aukinni gæðaframleiðslu frá Asíu t.d.  

Hinsvegar grunar mig að sum ríki setji dæmið upp svona  Nú er heildar raun tekjur GDP(PPP)  100 ein.  en verða örugglega alls 550 einingar yfir næstu 5 ár eða 110 einingar ári. Gefa svo upp sýnda veiði en ekki gefna.

 Þetta er bónus rekstrarhagfræði, toppurinn á Íslensku fjámálaviti frá 1911. 

Willem sannar fyrir mér að skilur það skiptir máli. Það sem ekki er hægt að sanna er sagt óbeinnt af ábyrgum einstaklingum af hans stærðagráðu. Við sem skiljum jafnmikið eða meira þurftum ekki meiri hint: vísbendingar. Þetta er hluti af rethorik, samkiptatækni til segja sem mest án ábyrgðar.  Dæmi segja a,b,c, egir allt sem eftir er.   Tungmálum er líka skipt í CIP orðforða to speek in genaral terms.  Það tungumálalegafræðilega í nútímanum búið að greina stórar tungur Frönsku og ensku , staðbundnar, stéttbundnar, geirbundnar hvað varðar málskilning. 

Hinsvegar er sannað að forn Egyptar hönnuðu einfalt má fyrir sína CIP þræla, mig grunar að það sé grunnur Arabísku í dag.  Mig grunar Að Grikkir hafi varið í smiðju til Persa, um 300 Krist. Latína var samin handa Rómverski yfirtétt á sínum tíma.  Franska var saminn um 800 til að einangra CIP neytendur frá áhrifa valdi Róm, yfirstétt UK talaði Frönsku á miðöldum til að geta haft þjónustþræla heima, sem nú er í verksmiðum.

Lykil orð í frönsku t.d. er skipt í merkinga catagoríur, merking nr. 1. skilja flestir CIP neytendur frá blautu barnsbeini. Hinsvegar geta falist margar mismundi sértækar merkingar í orði eins skrifuðu og frambornu, og þetta lærir úrvalið í síukerfi Frakka í dag.  ÉG var fjótt var við ungur að árum var við erlendis þessi "linguistic barriers".  veit frá fyrstu hendi að hér á Íslandi er ekki margir fyrir utan mig sem skilja hvað þetta merki í framkvæmd í dag. Fyrr á öldum á voru hér smíðuð hér kannski 3 orð fyrir þriggja merkinga orð í þýsku, Frönsku eða þýsku. Mi grunnað að Laxnes, hafi samið þannig að mæti varpa orðum hans orð fyrir orð yfir í frönsku, en þá er hægt að varpa Frönsku beint yfir í Boston ensku og UK Oxford. Til að skilja útlending þá þarf að hugsa í hans orðforða samhengi í hverri málsgrein sem er skilyrtur, við stað og tíma, stétt eða geira.  Þanning er lestur kenndur í síu kerfum.  Erlendis í frönsku , þýsku og ensku uppamáli, eru strangar reglur um hvort sé notaðar sagnir eða nafnorð, eintala eða fleirtala, ákveðin greinir eða óákeðinn  eða honum sleppt, komma eða semí komna. Síðan er oft vani að skrifa 1000 orða uppkast með víðtækum orðforða, og drag svo saman með margmerkinga orðforða niður í 100 til 10 orð. Til að spara markhópnum les tíma. Þessi tækni lærði ég hjá Frökkum  og veit að svo áherslu og texta tækni þekkist ekki á Íslandi.  Hér er alfarið gengið út frá að hægt sé að þýða öll orð í erlendum tungu yfir í eitt orð í íslensku. Þar sem slík orð er sjaldgæf í eldri Íslensku  fá hafa heimskir Íslensku fræðingar mælt með nýorðsmíð.   Alhæfingar hér oft á tíðum um hvað erlend orð merkja er alls ekki í samræmi  við nánast löggilta skilgreiningar orðabækur í erlenda höfuð ríkinu. CIP tungutakið getur skipt um áherslur merkingarlega séð. En efri millistéttar merkingar standast tímans tönn lífsnauðsynlega.

Erlendis víða er það talið kostur að geta tjáð sig óbeint og óábyrgt. 

[Kristinn Snævar Jónsson, 2.11.2011 kl. 19:07]

Júlíus: Athyglisvert að þú kemur inn á fyrirbærið retórík (rhetoric), sem garnan er þýtt með orðinu mælskufræði.
Hin forn-gríska mælskufræði var ein af grunn-faggreinum háskólanna á miðöldum eftir að þeir mynduðust, en lagðist síðan af eins og þú nefnir. Hún varðar ekki mælsku manna í beinum skilningi þess orðs, þ.e. að kenna mönnum að verða "mælskir" þannig að orðaflaumur renni sem greiðast upp úr ræðumönnum.
Hún gengur út á framsetningu efnis þannig að málflutningur verði sem áhrifaríkastur í tilteknum tilgangi. Þetta var fagleg list í fornöld og Aristóteles skrifaði um beitingu hennar í bók sinni Um skáldskaparlistina.
Ræðutegundir voru þrjár: Lagalegar ræður (t.d. málflutningur fyrir dómstólum), lofræður (og skammarræður) og leiðbeinandi ræður. Síðast nefndu tegundinni var/er beitt til að sannfæra áheyrendur eða lesendur um tiltekin atriði samkvæmt vilja og ásetningi ræðumanns/höfundar. Við málatilbúnað og röksemdafærslu kemur við sögu sköpun "sögupersóna" eða málsaðila í tengslum við framsetningu sjónarmiða, orðaforði og orðanotkun, stílbrögð, sviðsetning og ýmis atriði til að skapa trúverðugleika ræðumanns og málefnis og höfða til tilfinninga áheyrenda á sem áhrifaríkastan hátt.
Háskólasamfélagið á Vesturlöndum var almennt séð lítt meðvitað um þessa fræðigrein á síðustu öldum og þaðan af síður um mikilvægi hennar við túlkun á t.d. fornum textum.
Að því er guðfræði varðar var það ekki fyrr en um 1970 að farið er að dusta rykið af mælskufræðinni, en það var Vernon K. Robbins sem hóf þá að nýta hana við túlkun á frumtextum Nýja testamentisins. Það olli byltingu í biblíulegri textatúlkun, svo sem með notkun á lesendarýni (reader-response criticism) og frásagnarrýni (narrative criticism). Með beitingu á þessum aðferðum opnuðust nýjar víddir við túlkun á hinum fornu textum og kom þá ýmislegt annað og nýtt í ljós í stað bókstaflegrar túlkunar og/eða túlkunar með heimildarýni (source criticism; hvaða upplýsingar veita heimildir textanna um túlkun þeirra), ritstjórarýni (editorial criticism; hvernig er samsetningarsaga textans og hvað segir hún um tilgang hans) og sögurýni (historical criticism; sagnfræðileg túlkun).
Með mælskufræðinni er áherslan á textann sjálfan eins og hann kemur fyrir og hvað hann merkir eða boðar í sínu samhengi í tíma og rúmi og menningar- og hugmyndaheimi. Komið hefur á daginn að textar Nýja testamentisins eru upp til hópa samdir með mælskufræðilegum aðerðum af hreinustu snilld með það fyrir augum að höfða sem best til áheyrenda jafnframt því að koma tilteknum boðskap og skilningi til skila með beinum og óbeinum hætti.
Með mælskufræðilegum aðferðum er hægt að "manipulera" áheyrendur án þess að þeir verði varir við, EF þeir eru ekki meðvitaðir um tilvist þessara aðferða og hvernig þeim er beitt. Það er því sérlega athyglisvert sem þú bendir á um beitingu slíkra aðferða í fjármálaheiminum þjóða á milli, bæði til að manipulera hina þekkingarsnauðu og skilningslausu og til að halda uppi orðræðu sem innvígðir einir skilja rétt starfa eftir.

[Kristinn Snævar Jónsson, 2.11.2011 kl. 19:12]

(vantar "og" á undan næst-síðasta orðinu; Á að vara "... sem innvígðir einir skilja rétt og starfa eftir".

[Júlíus Björnsson, 2.11.2011 kl. 21:03]

linguistic barriers : Almmenur skilningur tungmála hindranir:

Minni skilngur er hér fyrir neðan til að geta skilið hluti á samhengi. 

linguistic

&#x25B6; adjective SEMANTIC, lingual, rhetorical, verbal.

x

language

&#x25B6; noun
the structure of language: SPEECH, writing, communication, conversation, speaking, talking, talk, discourse; words, vocabulary.
the English language: TONGUE, mother tongue, native tongue; informal lingo. See lists.
the booklet is written in simple, everyday language: WORDING, phrasing, phraseology, style, vocabulary, terminology, expressions, turns of phrase, parlance, form/mode of expression, usages, locutions, idiolect, choice of words; speech, dialect, patois, slang, idioms, jargon, argot, cant; informal lingo.

noun a fence or other obstacle that prevents movement or access. &#x25B6;an obstacle to communication, understanding, or progress: a language barrier. 


Eins og þú sérð þessi tjáningarmáti er í full gildi 2011, hjá tilteknum hópum.  

Rhetorical Devices and Figures of Speech
allegory	hypallage
alliteration	hyperbaton
anacoluthon	hyperbole
anadiplosis	hysteron proteron
anaphora	innuendo
anastrophe	irony
antiphrasis	isocolon
antistrophe	litotes
antithesis	meiosis
antonomasia	metaphor
aporia	metonymy
apostrophe	onomatopoeia
assonance	oxymoron
bathos	paradox
cacophemism	paralipsis
catachresis	paronomasia
chiasmus	periphrasis
circumlocution	personification
diacope	pleonasm
dysphemism	prolepsis
echoism	prosopopoeia
ellipsis	pun
enallage	rhetorical question
epanalepsis	sarcasm
epanorthosis	simile
epiphora	syllepsis
epistrophe	symploce
epizeuxis	synecdoche
euphemism	tautology
euphony	transferred epithet
euphuism	trope
hendiadys	zeugma
homeoteleuton

© Oxford University Press 1995, 2002

Einfaldur texti fyrir smá heila að skilja  getur verið flókin fyrir mig. Ég eru búinn að þjálfa mig í 50 ár.  Lærði algengust atrið hjá ömmu og afa. Ironia, nota aðrar orðmyndir þegar hinn aðill veit hvað er rímað. Sega a,b,c,.... getur sagt allan afganginn. Sæmundur fróði lærði sitt af hverju.  Púkinn fór upp á fjósbitan. Púki er nemandi á byrjunar stigi  skólastiku. Búk=Púk fjós=ljós ,   ef, eff, ep, ebb og epp. Fimm ás breytingar og pretta.   Hve, Fje, Vje,Bje og Pje. ef þessum atkvæðum er snúið við. Kappa á grísku hljóðar Gabba, Beda hljóðar Veta/vita, Grikkur er Hrekkur.  Da er raddað D en aD er raddað eðð eins og iððnn > þetta hljóð merki eyra á arbísku.The omvent er öðð. Þetta er í Íslensku eið sem gefur eyð-u.  Röddun á samhljóð mun tákna að vaxi af mætti  í sjáfum sér en ekki í jarteinum.  Bókstafir gátu haft merkingu í tölu og jarteinum Þ[h]ús]und-ir hefur tölu gildi þrjú full hús , þau þurfa ekki að vera öll jafn stór: hús, mús, lús.   O er fullt egg. Það er ekki hægt að gera mál myndi í hljóð eða mynd af engu. Mál mynda lestur var kendur fram á 16 öld.  Öll atkvæði voru myndir.   Frakkar eru ennþá með myndir í heilanum á sér til skilja. ús er það sem kallst abstract í hús, krús, bús, þús , mús, lús  . Ú merkinni haldið og merki því líka óbeinnt það sem er umm. Hltir gátu veið umb[ordnir] eða umk[ring] þetta eru myndmáls merkingar í miðalda tekstum að mínu mati. Vejum umm í dag og skrifum um , áður var sagt umm og skrifað umb eða umk. Þetta er auðvelta að ímynda sér því umk  hljóðar illa og er í raun ekki hægt að hljóða í einum anda.  Málskrúðsfræði tekinn sama af Ólafi hvítaskáld öðru bindi Eddu kennd við Snorrlusson. Hvítt er ljóst en svart er óljóst. Ég er búinn lesa þetta aftur og aftur  í 25 ár.  Sauðirnir í dag kalla þetta hringa vit-leysu. Árinni kennir illur ræðari, ViDL-ur í Miðald textum er til að skipta merkingum orða í texta.  BöDL-ur, er er little buddy á ensku.  Samlímingar í rúnum er skilgreindir á þessum tíma. Þá felst þeir í figurunni eða nafninu.  Lauk [eLG, eLK, el,ell].  í dag er nafnið EDL fyrir L. Þett skýrir hversvegna er svo erfitt að ráð rúnir ef nöfn rúnameistarans  glötuð. agl <=aggill omvent GLá. Eagle hliðstætt til hægri er ÖRDN þetta er greint í lungum. Lungnabarki greinist í þrjárrætur[fætur] í hægri blöðru og tvær rætur í vinstri blöð-ru.  Arabar er mest í vinstri greiningum.  Lungun geta táknað tréð eða ræturnar. Það fer eftir, hvað er upp í þínum augum. Blöðruþang í undirdjúpi.

R-N-M; L-F er gefnir upp sem lykilstafir með þessa röð í rúnum, því þeir lifa lengur en t,d, p, b, k, og g, . Lámyndin í latínu er r,n, m:  l f .